Türk Edebiyatında 1940' lara gelindiğinde, biçim açısından şiire yoğun bir ilgi vardı. Heceyi hemen hemen yalnızca Behçet Kemal Çağlar sürdürmekte; Ahmet Kutsi Tecer, Ülkü dergisi çevresinde halk şiiri geleneğinin yaygınlaşmasına çalışmaktadır. Ahmet Muhip Dıranas, Cahit Sıtkı Tarancı, Cahit külebi gibi değişik çizgilerdeki şairler de serbest şiirler yazmaktadırlar. Sonradan "Birinci Yeni' olarak adlandırılacak Garip akımı bu ortam da doğar.
Garip Akımının Temel Özelikleri:
- Ölçü ve kafiyeye karşı çıkmışlardır.
- Günlük konuşma dilini şiire uygulamaya çalışmışlardır.
- Mecaza, süse ve suniliğe karşı çıkıp; yalnızlığa önem verdiler.
- Halk şiirinin anlatım ve deneyimlerinden faydalandılar.
- O güne kadar şiirimiz de kullanılmayan bir takım sözcükleri kullandılar.
- Sıradan insanlar şiire konu olmuştur.
- Yaşama sevinçlerini fazlasıyla şiire yansıtmışlardır.
- Şiirde söz ve anlam oyunları bırakılmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder